کرده ای خاطره عشق فراموش چرا؟

جای دادی دیگری را تو در آغوش چرا؟

گر تو را قصد رهائیست ز دام غم عشق

میکنی شعر غم انگیز مرا گوش چرا؟

تا مرا در گذر خانه چشمــــــت دیدی

کرده ای روشنی پنجره خاموش چرا؟

 ديشب صنما غرق خيالت شده بودم 

 بي حد به خدا محو جمالت شده بودم

 از بس كه غم درد و فراقت بدنم سوخت

 من كشته اي يك لحظه وصالت شده بودم

تا بوسه زنم صورت زيباي تو هر دم

اي كاش به رخسار تو خالت شده بودم

با زمزمه اي ناز تو در عمق خيالات

من تشنه اي صوت و سر و تالت شده بودم